Nou Barris

Nou Barris is het noordelijkste district van Barcelona en voor velen een grote onbekende. Het is een echte arbeiderswijk van grote appartementengebouwen die veelal in tweede helft van de 20ste eeuw zijn gebouwd om ruimte te geven aan de duizenden geëmigreerde Spanjaarden die naar Barcelona kwamen op zoek naar werk.

Het gebied waar nu Nou Barris ligt, behoorde vroeger tot zijn buurtgenoot Sant Andreu, maar werd een nieuw district in 1984, toen de gemeente de wijken opnieuw indeelde. Zijn naam zou afstammen van het tijdschrift Districte 9, dat uitgegeven werd door de eerste buurtorganisatie in het district. Maar anderen geloven dat het komt vanwege de negen buurten die in het begin deze buurtgemeenschap vormden (“nou barris” betekent in het Catalaans “negen wijken”).

Hoe dan ook, Nou Barris blijft mede door zijn ligging – aan de rand van de stad – en zijn inwoners – een mengelmoes van migranten – een echte arbeiderswijk met eigen karakter. Grote bezienswaardigheden zijn er hier niet, maar toch kun je als je goed zoekt, enkele juweeltjes vinden: van rustige stadsparken en oude boerderijen tot aan authentieke tapasbars! Benieuwd naar wat er te zien en te doen is in Nou Barris, lees dan verder in deze wijkgids.

Waarom moet je naar Nou Barris gaan?

Nou Barris is een district van Barcelona die deels vanwege zijn ligging, ver weg van het stadscentrum, en de weinige bezienswaardigheden, vaak over het hoofd wordt gezien door toeristen. Toch zijn er ook plekken in Nou Barris die zeer de moeite waard zijn om te ontdekken, vooral als je je buiten de gebaande paden wilt begeven en het Barcelona van de locals wilt ontdekken. Let wel op dat dit één van de armste gebieden in Barcelona is en dat het er op sommige plekken minder veilig kan zijn.

Waar ligt Nou Barris?

Nou Barris ligt ver verwijderd van het stadscentrum aan de noordelijke kant van Barcelona, tussen het Collserola-gebergte en de rivier Besòs. Het is de belangrijkste toegangspoort naar Barcelona vanuit het noorden. Het district grenst aan andere districten zoals Horta-Guinardó en Sant Andreu en steden uit de directe omgeving zoals Montcada i Reixac.

De drie buurten achter de Collserola-bergen (Ciutat Meridiana, Vallbona en Torre Baró) vormen een gebied dat bekendstaat als de Zona Nord (noordelijke zone) en zijn iets meer afgelegen van de stad dan de rest.

De metro is het beste vervoersmiddel om Nou Barris mee te bereiken. Metrohaltes Virrei Amat (L5), Llucmajor (L4) en Roquetes (L3) zijn goede plekken om een wandeling door dit minder bekende gedeelte van Barcelona te starten.

Kom je vanuit vliegveld Barcelona El Prat, dan dien je de metro te nemen (met overstap) om naar Nou Barris te reizen.

Nou Barris wijk per wijk

Nou Barris wordt gevormd door de volgende barris (wijken): Can Peguera | Canyelles | Ciutat Meridiana | La Guineueta | Porta | Prosperitat | Les Roquetes | Torre Baró | La Trinitat Nova | El Turó De La Peira | Vallbona | Verdum | Vilapicina i La Torre Llobeta. Door de stadsgroei en migratiegolven gedurende de 20ste eeuw veranderde Nou Barris in rap tempo van boerenland tot grote arbeiderswijk.

De omstandigheden van de eerste bewoners van Nou Barris waren niet bepaald goed (denk hierbij aan weinig infrastructuur en voorzieningen, zoals scholen of openbaar vervoer). En hoewel dit inmiddels grotendeels opgelost is, kampen sommige wijken van Nou Barris nog steeds met een slecht imago en zijn ze gemiddeld gezien een stuk armer dan de andere wijken in de stad. Plekken als Ciutat Meridiana, la Trinitat Nova, Vallbona, Torre Baró en Les Roquetes kun je om deze reden beter mijden.

Can Peguera: dorp in de stad

Aan de voet van de noordelijke kant van de heuvel Turó de la Peira ligt de wijk van Can Peguera, ook bekend als de Casas Baratas (letterlijk vertaald: “goedkope huizen”). Can Peguera was ook de naam van de boerderij die hier ooit lag en bekendstond om zijn lijmproductie, afkomstig van de vele pijnbomen in de omgeving. In 1928 bouwde de Patronat Municipal de l’Habitatge een reeks eenvoudige huizen van één verdieping, de meeste daarvan met platte daken en kleine tuinen aan de voorkant, om de arbeiders die aan de Wereldtentoonstelling van 1929 werkten en in hutten op de Montjuïc woonden, te verplaatsen.

De huizen kregen destijds de naam Ramon Albó, en zijn in tegenstelling tot andere groepen goedkope huizen, zoals die van Eduardo Aunós (in Sants-Montjuïc) en Baró de Viver (in Sant Andreu) nog steeds intact gebleven. Een klein dorp middenin de stad, met eigen kerk, school en al.

Mis vooral het ernaast gelegen stadspark Parc del Turó de la Peira niet, dat fantastische uitzichten over Can Peguera en de rest van de stad biedt. Interessant om te weten is dat tijdens de burgeroorlog onder de Turó de la Peira een schuilplaats gegraven was voor de buurtbewoners om tijdens de bombardementen te schuilen (Carrer de Cornudella, 40).

Canyelles: de tweede magische fontein

Canyelles is een van de laatste planmatige buurten die is ontstaan in Barcelona, met als doel in 1978 goedkope woningen aan te kunnen bieden voor wie minder te besteden had. Velen van de nieuwe buurtbewoners hadden hier op deze plek eerder in barakken gewoond, in een sloppenwijk op de voet van Collserola die bekendstond als Guineueta Vella. De nieuwe wijk werd ontworpen door dezelfde architecten als van het nabijgelegen Montbau, en was ook sterk beïnvloed door de moderne architectuur, waarbij grote appartementengebouwen met open ruimtes en rechte lijnen de toon zetten.

Ondanks de mooie bouwplannen, had de nieuwe wijk te kampen met een aanzienlijk gebrek aan infrastructuur en diensten. Bovendien was de kwaliteit van de bouwmaterialen en de afwerking daarvan niet altijd even goed, wat ook later voor problemen heeft gezorgd. Buurtorganisaties waren de doorslaggevende factor om van Canyelles een levendige plek te maken. De opening van de Ronda de Dalt ter gelegenheid van de Olympische Spelen van 1992 en de latere komst van de metro in 2001 openden de deuren van de buurt naar de stad.

Interessante bezienswaardigheden in de wijk zijn de opvallende blokkenhuizen met puntige daken en het Parc de Josep Serra Martí, dat de tweede “magische fontein” van Barcelona herbergt. De Font màgica Manuel de Falla toont net als zijn compagnon in Montjuïc, een schouwspel waar water, kleur en muziek gecombineerd worden, al is deze vele malen minder bekend.

Ciutat Meridiana: arme buitenwijk

Ciutat Meridiana is een bergachtige wijk in de periferie van Barcelona die al van begin af aan berucht was als probleemwijk. Vroeger behoorde dit gebied tot de familie Pinós en vormde het samen met Torre Baró en Vallbona de zogenoemde Quadra de Vallbona (tegenwoordig de Zona Nord).

De Ciutat Meridiana die we nu kennen is in 1967 ontstaan als gevolg van grondspeculatie. De snelle grootschalige verbouwing die hier plaatsvond, het gebrek aan voorzieningen en verbinding met de stad, plus de agglomeratie van migranten en arbeiders die veelal analfabeten waren, maakten het nest van armoede en problemen.

Ondanks de komst van de metro en andere infrastructuren, is deze kwetsbaarheid en achterstand ten opzichte van de rest van de stad nooit volledig verholpen en blijft Ciutat Meridiana een vergeten plek waar zelfs vele Barcelonezen nog nooit zijn geweest. In de welvaarts-ranking komt Ciutat Meridiana altijd als één van de armste buurten van Barcelona uit.

Interessant om te zien is het aquaduct van Ciutat Meridiana, een 19e-eeuws aquaduct dat water uit de Vallès naar Barcelona bracht.

La Guineueta: oude sanatorium

De barri van La Guineueta verspreidt zich aan beide kanten van het Passeig de Valldaura, tussen de Ronda de Dalt en het Passeig d’Urrutia: een gebied dat vroeger bij de boerderij Can Guineueta behoorde, vandaar de naam. Voordat La Guineueta verstedelijkt werd, stroomde hier een klein beekje die La Guineu genoemd werd. Een sculptuur van een vos (guineu in het Catalaans) in het Parc de la Guineueta herinnert ons hieraan.

Zijn eerste constructie was de sanatorium Manicomi de la Santa Creu, begin 20ste eeuw. Van dit immense complex zijn slechts de kerk en een paar paviljoenen overgebleven, waar nu de bibliotheek, het wijkcentrum en de politiekantoren liggen.

In de jaren 1940 werden de eerste huizen gebouwd in wat bekend stond als de Guineueta Vella, maar de wijk kreeg pas vorm in de jaren 1960, toen er grote appartementengebouwen verrezen om er ruimte te maken voor de vele migranten.

De twee grote stadsparken die de wijk telt kwamen later pas: Parc de la Guineueta in 1971 en Parc Central de Nou Barris eind 1999. Vooral die laatste is zeker een bezoekje waard: naast het prachtige meer met gigantische waterspuwers, zijn er interessante bezienswaardigheden te zien, zoals het middeleeuwse aquaduct van Dosrius, de oude boerderij Can Carreras uit de 17e eeuw en de eerdergenoemde paviljoenen van het oude sanatorium.

Porta: sportscentrum

Het gebied waar nu de barri van Porta ligt behoorde vroeger tot Santa Eulàlia de Vilapicina, dat een wijkje van het nabijgelegen Sant Andreu de Palomar was. Porta was een boerengebied dat ook wel bekend stond als Can Porta en was rijk aan water dankzij de riviertjes die vanuit Collserola afdaalden. Enkele van de oude boerderijen die hier stonden, zoals Can Valent en Can Verdaguer, kunnen we nog zien.

In 1834 werd de begraafplaats Cementiri de Sant Andreu geopend en in 1862 kwam de spoorlijn, die Porta met Sant Andreu scheidde. De wijk ontwikkelde zich verder met de bouw van de Rambla de Santa Eulàlia (huidige Passeig de Fabra i Puig), Passeig de Valldaura, Carrer del Doctor Pi i Molist en Passeig de Verdum. De meeste appartementen werden in de jaren 1960 gebouwd, om woonruimte te bieden aan de vele nieuwe migranten.

Nieuwe infrastructuren, zoals het sportcomplex Parc de Can Dragó (op het oude terrein van Renfe, de spoorwegmaatschappij) in 1990 en het winkelcentrum Heron City in 2005 (tegenwoordig SOM Multiespai), hebben de wijk gerenoveerd en nog levendiger gemaakt.

Een van de meest bekende ontmoetingspunten onder de locals, waar ook alle buurtfeesten plaatsvinden is het Plaça de Sóller. Interessant om te weten is dat dit een van de grootste pleinen in de stad is, en dat het ontstaan is in 1983 dankzij buurtprotesten.

La Prosperitat: oude sloppenwijk

La Prosperitat ligt tussen de Via Júlia, Avinguda Meridiana, Passeig Valldaura en Via Favència en is ontstaan als gevolg van de migratiegolven in de jaren 1920 en 1940. De eerste bewoners van La Prosperitat woonden in barakken en het duurde tot 1957 dat er een plan kwam om appartementen te bouwen. In tegenstelling tot zijn andere buurtgenoten is het in La Prosperitat een stuk voller bebouwd, met minder ruimte voor groen of grote infrastructuren.

Toch zitten hier ook enkele verborgen juweeltjes, zoals het renaissancistische kerkgebouw Parroquia de Santa Eulàlia, het plein Plaça d’Àngel Pestaña van de beroemde architectenstudio Miralles Tagliabue EMBT, de sculpturen van Jaume Plensa bij Carrer del Conflent en de levendige winkelstraat Via Júlia. Gezien het bescheiden begin van deze wijk, uit barakken ontstaan, is zijn naam “la prosperitat” (welvaart) zeer toepasselijk.

Les Roquetes: kijkend over de stad

Bij de stadsheuvel Turó de les Roquetes, en omgeven door de Via Favència en de wijken Trinitat Nova en Canyelles, ligt Les Roquetes. Een echte volksbuurt die in de jaren 1950 is ontstaan door de komst van vele migranten. Velen daarvan bouwden zonder gemeentelijke toestemming hun eigen huizen. Omdat er verder geen voorzieningen waren, bouwden dezelfde buurtbewoners op hun vrije dag hun eigen water- en rioleringssysteem. Tegelijkertijd zorgden de vele buurtprotesten voor de komst van het openbaar vervoer en dat er sanitaire faciliteiten en scholen openden. Dit moeilijke begin zorgde voor een gevoel van broederschap onder de bewoners van Roquetes, iets wat tot de dag van vandaag nog steeds heerst.

Een ander belangrijk kenmerk van Roquetes is de helling in de wijk, omdat die op een heuvel ligt. Het mooie daarvan zijn de spectaculaire panoramische uitzichten over de stad die je op vele plekken in de buurt zomaar krijgt, zoals bij het plein Plaça de les Roquetes, Plaça de Salvador Puig i Antich en Mirador de Llobera.

👉 Ontdek mijn wandelroute langs de uitkijkpunten van Les Roquetes richting het kasteel van Torre Baró.

Torre Baró: onafgebouwd kasteel

Torre Baró ligt ingeklemd tussen Ciutat Meridiana en Roquetes, in een bergachtig gebied van grote hellingen achter de Collserola-heuvels. Het is een wijk die ontstaan is in de jaren 1950 en 1960 en waar veel zelfconstructie plaatsvond; iets wat de chaotische huizenbouw en de vele tekortkomingen van de wijk verklaart. Dit maakt Torre Baró tegelijkertijd een unieke plek.

De naam Torre Baró komt van het huis dat zo heette. De familie Pinós was de eigenaar van dit gebied, dat destijds Quadra de Vallbona heette en tot aan Ciutat Meridiana en Vallbona reikte. De Baron de Pinós liet Torre Baró hier bouwen in de 16e eeuw. Het huis bevond zich op de plek waar het station van Torre Baró nu ligt, maar werd gesloopt in opdracht van Filips V als vergelding voor de baron, omdat hij tegen de Bourbons gevochten had tijdens de Successieoorlog van 1714. De baron liet een tweede huis bouwen in 1797, dat later in 1967 alweer verdween toen La Meridiana werd geopend.

De kasteelruïnes van Torre Baró hebben dus niks te maken met de baron, behalve dat ze de naam van Castell de Torre Baró dragen. Het onafgebouwde kasteel was eigenlijk als luxehotel bedoeld en zou bij een mooie stadstuin horen. Het project mislukte en het kasteel bleef onafgebouwd achter en werd overgenomen door vandalen. Het Castell de Torre Baró werd tegelijkertijd een herkenningspunt en de ontmoetingsplek van de buurtbewoners, die blij waren met zijn herstel en opening als museum en uitkijkpunt in 2014.

👉 Lees hier meer over mijn bezoek aan het kasteel en uitkijkpunt Torre Baró.

La Trinitat Nova: armenbuurt

Tussen de wijken van Roquetes en Trinitat Vella, ligt Trinitat Nova; letterlijk vertaald “nieuw Trinitat”. De wijk ontstond in de jaren 1950 door de bouw van sociale woningen om duizenden migranten uit andere Spaanse regio’s te huisvesten. De wijk was toentertijd, net als de rest van het district, slecht verbonden met de rest van de stad en miste allerlei faciliteiten en diensten. De slechte kwaliteit van de gebouwen en de problemen die eruit voortkwamen dwongen de gemeente in vele gevallen tot de sloop van huizen. Pas begin 21ste eeuw kwam de metro naar Trinitat Nova. Dit allemaal zorgde dat Trinitat Nova achterbleef en een van de armste wijken van Barcelona werd.

Een van de bekendste plekken in de buurt is L’Ateneu Popular 9 Barris, een belangrijk cultureel centrum voor de wijk. De klokkentoren Torre del Rellotge was vele jaren lang het symbool van de buurt maar werd helaas in 2013 gesloopt. De Mirador de Aiguablava, aan de rand van Trinitat Nova, is een geweldig uitkijkpunt met uitzicht op de toegangswegen ten noorden van Barcelona en zit vlakbij de modernistische waterpompstation Casa de l’Aigua.

El Turó De La Peira: stadsheuvel en oude nederzetting

De wijk El Turó de la Peira ligt naast de gelijknamige stadsheuvel aan de noordelijke kant van het Passeig Fabra i Puig. De wijk werd, net als de rest van het district, in de jaren 1950 en 1960 gebouwd als gevolg van het woningtekort waarmee Barcelona kampte. Hiervoor was dit een landbouwgebied geweest, bezaaid met boerderijen en bossen bovenop de berg Turó de la Peira (voorheen Turó de Montarell).

Hier was de oude nederzetting van Santa Eulàlia de Vilapicina, gevormd door de kerk van Santa Eulàlia de Vilapicina uit de 10e eeuw, het gastenhuis Ca n’Artés uit de 15e eeuw en de boerderij van Can Basté uit de 17e eeuw (met zijn 18e-eeuwse brug). Deze historische plaats vormt naast het park bij het Turó de la Peria, de grootste bezienswaardigheden in de buurt.

👉 Lees hier meer over het park van Turó de la Peira.

Vallbona: het oude waterkanaal

Vallbona is de meest noordelijke wijk van Barcelona en was vele jaren lang volledig van de stad afgezonderd. Het gebied was sinds de 15e eeuw eigendom van de familie Pinós, dezelfde van Torre Baró, en vormde samen met Torre Baró en Ciutat Meridiana de zogenaamde Quadra de Vallbona. Aan het begin van de 20ste eeuw was er een stadstuinenproject dat niet floreerde en na de Tweede Wereldoorlog begon men hier bescheiden huizen te bouwen. De aanleg van snelwegen aan het einde van de jaren 1960 zorgde ervoor dat de wijk geïsoleerd en gebrekkig werd. De komst van de metro en de aanleg van de brug die de wijk met Torre Baró verbindt verbeterde de bereikbaarheid van Vallbona aanzienlijk. Toch ziet Vallbona er nog steeds uit als een dorp, maar dan wel eentje met achterstallig onderhoud en braakliggende terreinen.

De 7 hectares van La Ponderosa zijn het laatste stukje landbouw binnen de stadsgrenzen. Maar waar Vallbona echt bekend om staat is de Rec Comtal, een Middeleeuws waterkanaal van 12 kilometer dat water uit Montcada naar Barcelona voerde, en dat er op vele plekken in Vallbona nog te zien is in zijn originele staat.

Verdum: lange winkelstraat

Verdum ligt in het centrale gedeelte van Nou Barris, tussen de Via Júlia en Via Favència. Het is een wijk die ontstond door de snelle bouw van sociale woningen van zeer lage kwaliteit in de jaren 1950. Veel van deze gebouwen moesten in de afgelopen jaren noodgedwongen vervangen worden door nieuwbouw.

De Via Júlia werd in 1986 geopend als centrale promenade, winkelstraat en verkeersadder voor de wijk en werd versierd met de kunstwerken van beeldkunstenaars zoals Jaume Plensa, Sergi Aguilar en Antoni Roselló. De Torre Favència is een referentiepunt voor alle voetgangers op de Via Júlia; een toren van glas en ijzer die het eindpunt van de Via Júlia markeert. Aan de andere kant van de Via Júlia schittert het Monument a la República, het beeldhouwwerk van Josep Viladomat met het beeld van Francesc Pi i Margall, die voorzitter was van de kortstondige Eerste Spaanse Republiek in 1873. Ook opvallend is het Torre Júlia, een moderne sociale huisvesting voor ouderen ontworpen door de Spaanse architecten Pau Vidal, Sergi Pons en Ricard Galiana en bekroond met de prijs Premi Ciutat de Barcelona.

Vilapicina i La Torre Llobeta: historische plaats

Vilapicina i Torre Llobeta is het meest zuidelijke gebied van Nou Barris dat als eerste verstedelijkt werd. Zijn naam stam af van de nabijgelegen oude nederzetting Santa Eulàlia de Vilapicina en het landhuis Torre Llobeta. Dit laatste is een prachtig herenhuis in gotische stijl, gebouwd in de 15e eeuw, en vervolgens omgebouwd tot een boerderij met een groot stuk landbouwgrond. Aan het einde van de 18e eeuw was het een bekende rustplaats voor reizigers en wandelaars die van Horta naar Barcelona gingen. De oude boerderij bestaat nog steeds, al werd het in 1983 door de gemeente omgebouwd tot buurtcentrum.

De eerste verstedelijking van de wijk gebeurde naar aanleiding van de familie van de schilder Ramon Casas, die het landgoed van Can Garrigó (rondom de huidige Plaça de Can Garrigó) in 1900 bezat. Na de Burgeroorlog kreeg de omgeving van Torre Llobeta de sociale woningbouw als bestemming, om plaats te maken voor de daklozen die ontstonden na de opening van de Avinguda Drassanes. De schattige huizen van Passatge de l’Esperança dateren uit 1925 en waren een initiatief van een havenarbeiderscoöperatie. De huisjes op Passatge de Santa Eulàlia, Arquitecte Millás en Esperança zijn heel bijzonder om te zien en ze zijn de laatste getuigenis van hoe de buurt er vroeger uitzag.

Compleet tegenoversteld is het altijd levendige Passeig de Fabra i Puig en het Plaça de Virrei Amat, waar locals elkaar ontmoeten. Op de plek waar vroeger de garage zat van de bussen van Barcelona, is nu een groot plein met andere buurtinstellingen geplaatst, zoals een bibliotheek, sportcentrum en dagbesteding voor ouderen. Ook interessant om te zien is de oude watertoren van Carrer Cartellà, die vroeger tot de zetmeelfabriek van Joan Oliver behoorde. De drie palmbomen op het plein Plaça de Torre Llobeta blijven het embleem van de wijk.

Gids Nou Barris

Geboren uit de woningnood in de tweede helft van de 20ste eeuw, is Nou Barris één van de jongste wijken van Barcelona. Iets wat goed te zien is aan zijn gebouwen, pleinen en stadsparken. Je zal Nou Barris echter niet terugvinden in je reisgids: er zitten geen noemenswaardige trekpleisters en geen enkel toeristische bus komt hier langs. Sommige plekken in Nou Barris kun je als toerist zelfs beter mijden. Toch heeft deze wijk ook wel zijn charmes en verborgen juweeltjes. Wil je de wijk als een local leren kennen, volg dan mijn tips!

Onmisbare bezienswaardigheden

Omdat Nou Barris een buitenwijk van Barcelona is die pas later in de 20ste eeuw ontwikkeld werd, herbergt deze wijk maar weinig bezienswaardigheden. Wie benieuwd is naar de periferie van Barcelona, en wat zich schuilhoudt in de toeristenvrije zones, kan vooral langs onderstaande bezienswaardigheden gaan.

• Conjunt històric Santa Eulàlia de Vilapicina: bij Carrer de Pere d’Artés (naast het Passeig de Fabra i Puig) ligt deze historische plaats. De kerk van Santa Eulàlia de Vilapicina (uit de 10e eeuw), het gastenhuis Ca n’Artés (15e eeuw) en de boerderij Can Basté (17e eeuw) zijn directe getuigen van het rurale verleden van Nou Barris.
• La Torre Llobeta: statig huis en oude boerderij uit de 15e eeuw dat nu als wijkcentrum fungeert met een mooi plein vooraan om uit te rusten. De drie palmbomen op het plein Plaça de Torre Llobeta vormen het embleem van de buurt.
• Can Peguera: het laatste voorbeeld van “casas baratas” (goedkope huizen) dat te zien is in Barcelona. Deze eenvoudige huizen werden gebouwd om ruimte te bieden aan de werknemers van de Wereldtentoonstelling in 1929 en vormen sindsdien een klein dorp middenin de stad.
• Turó de la Peira: op deze stadsheuvel, omgetoverd tot stadspark, geniet men van een geweldig uitzicht en de fraaie natuur.
• Parc Central de Nou Barris: dit moderne stadspark, met zijn waterspuwers en meertje, een oud aquaduct, de resten van een boerderij en een oud sanatorium, is een van de leukste bezienswaardigheden van Nou Barris. Heel erg leuk vooral voor de kinderen!
• Castell de Torre Baró: het onafgebouwde kasteel van Torre Baró is één van de symbolen van Nou Barris. Ondanks de naam was dit echter geen kasteel maar als luxe hotel gebouwd (hoewel het nooit afgemaakt werd). Vanwege zijn bevoorrechte ligging bovenop een berg, geniet je hier van een waanzinnig uitzicht over Barcelona en alles wat aan de andere kant van de bergen ligt. In het kasteel zit sinds 2014 een museum gevestigd dat de geschiedenis van Torre Baró uitlegt.
• Casa de l’Aigua de Trinitat Nova: het voormalige wateraanvoerpunt voor de noordelijke buurten van Barcelona. Dit modernistische gebouw, ontworpen door de ingenieurs Felip Steva i Planas en Joan Sitjes, is nu een emblematische culturele attractie dat behoort tot de Ruta Modernista van Barcelona (de Modernista-wandelroute).
• Rec Comtal: het grote waterkanaal dat al meer dan 1.000 jaar Barcelonezen van water heeft voorzien. Zijn oorsprong vinden we terug in de Middeleeuwen, waarschijnlijk in de 10e eeuw, toen graaf Mir besloot om de Romeinse aquaducten die water uit Collserola en uit de rivier Besòs brachten te verbeteren. Enkele stukken van de Rec Comtal zijn nog goed te zien in Vallbona.
• Parc de Can Dragó: dit 12 hectare grote park is in 1990 ontworpen door Enric Pericas en is een geliefde plek voor de buurtbewoners, die hier komen wandelen of hardlopen. Het park herbergt daarnaast een sportcentrum met onder andere een zwembad, een atletiekbaan en een voetbalveld.
• Via Júlia: bekende winkelstraat en wandelpromenade waar locals flaneren en elkaar ontmoeten.

Leuk om te doen in Nou Barris

In Nou Barris beleef je het Barcelona van de clase obrera (arbeidersklas) en kom je heel gauw in contact met de locals, want toeristen zijn er nauwelijks te bekennen. Ik geef je een aantal suggesties om Nou Barris te verkennen en het als een local te beleven.

• Tapas tussen de locals: in Nou Barris vind je authentieke bars waar huisgemaakte tapas geserveerd worden zoals ze bedoeld zijn. Schuif lekker aan bij de bar of ga gezellig op het terras zitten tussen de locals om van een lekker koud biertje met een tapa te genieten.
• Shoppen tussen de locals: in Nou Barris zitten meerdere geweldige winkelstraten, zoals Via Júlia, Passeig de Fabra i Puig en Carrer de Pi i Molist. Bij die laatste vind je zelfs een Zeeman winkel! Andere plekken waar je goed kunt scoren zijn het outlet winkelcentrum SOM Multiespai (voorheen Heron City) en het warenhuis El Corte Inglés.
• Volg de waterroute: Nou Barris was vroeger een waterrijk gebied met vele rivieren en beekjes die uit het Collserola-gebergte naar beneden kwamen. Belangrijke bezienswaardigheden die hiermee te maken hebben zijn de Rec Comtal (een waterkanaal uit de Middeleeuwen), de aquaducten van Baix Vallès en Dosrius (uit de 19e eeuw) en het modernistische Casa de l’Aigua (van begin 20ste eeuw).
• Oude boerderijen: al ziet het er tegenwoordig heel anders uit, Nou Barris bestond vroeger met name uit boerderijen, moestuinen, wijngaarden, landgoederen en bossen. Sporen van dit rurale verleden zie je terug in de oude kern van Santa Eulàlia de Vilapicina en de nog bestaande masies van Can Basté, Torre Llobeta, Can Verdaguer en Can Valent.
• Mooie uitkijkpunten: Nou Barris beschikt over meerdere uitzichtpunten, de meesten zijn nog vrij onbekend onder het grote publiek. Ga bijvoorbeeld van het mooie uitzicht genieten op het plein Plaça de les Roquetes en Plaça de Salvador Puig i Antich in Les Roquetes, het uitkijkpunt bovenop Torre Baró of Turó de la Peira.
• Hiken in de natuur: Nou Barris is een van de toegangspoorten tot het natuurpark Collserola, dat vol zit met geweldige wandelpaden voor enthousiaste wandelaars. Een leuke wandelroute is die van Castell de Torre Baró tot aan het Casa de l’Aigua de Trinitat Nova. Ook de Turó de la Peira is leuk om eens doorheen te lopen.

Nou Barris met de kids

Verspreid over het district vind je meerdere speeltuinen en stadsparken waar kinderen lekker kunnen spelen, zoals in de Turó de la Peira of het Parc Central de Nou Barris. Een persoonlijke favoriet met kleine kinderen zijn de speeltuinen bij Plaça d’Alvaro Cunqueiro, Plaça de la Torre Llobeta en Plaça Sóller. Hele gave speeltoestellen voor de wat oudere kinderen vind je bij Plaça de Can Garrigó en Plaça de Can Sitjar.

Een bezoek met de kids aan het outlet winkelcentrum SOM Multiespai is ook zeker een aanraden; naast al het shoppen kunnen ze ook lekker spelen, snoep kopen, op de trampoline springen of naar de bioscoop gaan.

Evenementen in Nou Barris

In Nou Barris worden gedurende het jaar verschillende evenementen georganiseerd. Veel daarvan vertegenwoordigen de regionale afkomst van zijn buurtbewoners.

• Pinxu-Panxo: tapastour langs de bars van Nou Barris.
• Dia d’Andalusia: iedere eerste zondag van maart, op de dag van Andalusië, worden bloemen gelegd bij de sculptuur van Josep Lluís Delgado ter ere van Blas Infante. Hij is een politicus uit Andalusië die gezien wordt als de vader van Andalusië, maar in 1936 door de fascisten zonder proces geëxecuteerd werd.
• Cruces de mayo: gedurende twee weken in mei vindt dit typisch Andalusische feest plaats in Nou Barris. Het wordt georganiseerd door Andalusiërs die hiernaartoe geëmigreerd zijn.
• Festival de Sopes del Món: een soepfestival voor de soepliefhebbers! Tijdens het Festival de Sopes del Món worden soeprecepten uit de hele wereld gekookt en geproefd door de buurtbewoners.
• Fira Medieval de Nou Barris: deze middeleeuwse markt is een van de leukste evenementen tijdens het Festa Major de Nou Barris, dat in mei plaatsvindt. Verschillende ambachten en het leven in het middeleeuwse tijdperk worden tijdens de Fira Medieval op een speelse manier uitgebeeld.
• Festival Flamenco Nou Barris: begin juni wordt dit flamencofestival gehouden in het Pati de la Seu del Districte de Nou Barris.
• Roquetes Fashion Week: in juni vindt de Roquetes Fashion Week plaats, een feestelijke modeshow waar de buurtbewoners voor een dag als model over de catwalk lopen.
• Kerstmarkt Via Júlia: onder de luifels van de Via Júlia wordt er in december altijd een gezellige kerstmarkt georganiseerd.

Eten in Nou Barris

Nou Barris staat niet echt bekend om zijn culinaire aanbod. Toch kun je hier heerlijk eten zonder al te veel betalen, bij de meest authentieke adressen waar enkel de locals heen gaan! Dat Nou Barris uit migranten vanuit heel Spanje is ontstaan is ook goed te zien aan het horeca-aanbod: van Baskische tot Aragonese restaurants zijn hier te vinden. Enkele van mijn favoriete eetadressen in Nou Barris vind je hieronder.

Koffie en bakkerijen

• Forn Panes Creativos (Plaça de Garrigó, 5): bekende bakker met zeer bijzondere broden, waar ook cursussen en workshops aangeboden worden.
• Fleca Pans i Glops (Passeig de Fabra i Puig, 201): bakkerij waar je ook kunt zitten voor een kop koffie met wat lekkers.
• Lliso Lis (Passeig de Fabra i Puig, 218): taartenwinkel en bakkerij om je vingers bij af te likken.

Lunchadressen

• 5 Hermanos (Carrer de Federico García Lorca, 31): gerenommeerd familierestaurant op een zeer onverwachte plek.
• Restaurant Casa Julio (Carrer dels Garrofers, 65): Spaans restaurant met huiselijke sfeer en traditionele gerechten.
• El All I Oli (Carrer d’Alella, 3): Catalaans restaurant met een zeer originele inrichting. Zeer geschikt voor grote groepen.

Restaurants

• Txapeldun Egarri (Passeig de Fabra i Puig, 159): Baskische taverne en restaurant, waar je lekkere pintxos, tapas, vlees- en visgerechten uit het noorden kunt eten.
• Maruzella (Passeig de Maragall, 304): Italiaanse pizzeria met heerlijke pizza’s (ook mogelijk om mee te nemen).
• Restaurante Fragola (Carrer de Lorena, 97): informele pizzeria met groot aanbod aan pizza’s (ook mogelijk om mee te nemen).

Tapasbars

• La Esquinica (Passeig de Fabra i Puig, 296): bekendste tapasbar van de wijk. De lange wachtrijen geven al aan hoe goed deze plek is! Probeer vooral hun pataticas bravicas (pikante aardappelen), croquetas (kroketten), chocos (gebakken inktvis), chipirones (gefrituurde kleine inktvis) en calamares a la romana (gefrituurde pijlinktvis ringen).
• La Bodegueta D’en Miquel (Carrer de la Font d’en Canyelles, 47): authentieke bodega de barrio met wijn uit het vat en heerlijke tapas en montaditos.
• La Cholita (Carrer de Felip II, 244): modern tapasrestaurant met een hip interieur.

Drinken en uitgaan in Nou Barris

Nou Barris is geen echte uitgaansplek en dus zijn de mogelijkheden om op stap te gaan vrij beperkt.

Slapen in Nou Barris

Omdat dit geen toeristische trekpleister betreft en ook redelijk ver van het centrum ligt, vind je niet veel hotels in de buurt van Nou Barris. Dit district is dan ook enkel geschikt als je om welke reden dan ook in de buitenwijken van Barcelona wilt logeren. Deze hotels zijn meestal een stuk goedkoper dan die in het centrum van Barcelona.